Перевод: с польского на английский

с английского на польский

o zegarze

См. также в других словарях:

  • bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

  • ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… …   Słownik języka polskiego

  • cykać — ndk I, cykaćam, cykaćasz, cykaćaj, cykaćał cyknąć dk Va, cykaćnę, cykaćniesz, cykaćnij, cykaćnął, cykaćnęła, cykaćnęli, cykaćnąwszy 1. «o chodzącym zegarze lub innym mechanizmie: wydawać odgłos cyk cyk; tykać» Zegar cyka głośno, cicho. Budzik… …   Słownik języka polskiego

  • cykotać — ndk I, cykotaćta, cykotaćtają, cykotaćał a. IX, cykotaćocze «o zegarze: wydawać szereg następujących po sobie dźwięków zbliżonych do brzmienia „cyk » …   Słownik języka polskiego

  • kółko — n II, N. kółkokiem; lm D. kółkołek zdr. od I koło a) w zn. 1: Kółko na mapie oznaczało miasto. b) w zn. 2: Kreślić na piasku kółka. c) w zn. 3: Fotel, stolik na kółkach. ◊ Jechać, siedzieć na kółku «w kolarstwie: jechać tuż za innym kolarzem» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • kurant — m IV, D. a, Ms. kurantncie; lm M. y 1. B.=D. «melodia wygrywana przez zegary, tabakiery, pozytywki itp.» Aria z kurantem. □ Trafił frant na franta i wyciął (wyrżnął) mu kuranta. 2. «przyrząd umieszczony w zegarze, pozytywce itp. wygrywający jakąś …   Słownik języka polskiego

  • oddzwonić — dk VIa, oddzwonićnię, oddzwonićnisz, oddzwonićdzwoń, oddzwonićnił, oddzwonićniony oddzwaniać ndk I, oddzwonićam, oddzwonićasz, oddzwonićają, oddzwonićaj, oddzwonićał, oddzwonićany 1. pot. «odpowiedzieć telefonicznie na wcześniejszy telefon od… …   Słownik języka polskiego

  • śpieszyć — ndk VIb, śpieszyćszę, śpieszyćszysz, śpiesz, śpieszyćszył 1. książk. «iść, jechać, zdążać dokądś szybko, z pośpiechem; pośpieszać» Śpieszyć do pociągu. Śpieszyć do szkoły. 2. książk. «śpiesznie coś robić, zabierać się do czegoś z ochotą, kwapić… …   Słownik języka polskiego

  • tykać — I → tknąć II ndk I, tykaćka, tykaćają, tykaćał rzad. tyknąć dk Va, tykaćnie, tykaćnął, tykaćnęła, tykaćnąwszy «o niektórych mechanizmach, najczęściej o zegarze: będąc w ruchu, funkcjonując wydawać charakterystyczny, miarowy, powtarzający się… …   Słownik języka polskiego

  • wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… …   Słownik języka polskiego

  • wykukać — dk I, wykukaćka, wykukaćają, wykukaćał, wykukaćany wykukiwać ndk VIIIb, wykukaćkuje, wykukaćiwał, wykukaćiwany 1. «o kukułce albo o zegarze z kukułką: wydać głos: ku ku» Zegar wykukał północ. 2. «o kukułce: kukając wywróżyć» Kukułka wykukała mu… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»